ilk aşk unutulmaz ağlatır

tabi eğer vuslat olmamışsa ki Genelde olmamıştır. pekekent biri değilim. Şıpsevdi de değilim. Ilkokuldan beri aşığım. Ilkokulda dedim ki çocukluk lisede ergenlik derken üniversite 3.sınıf oldum amk daha aklımda bu hatun. O kadar sene onun ilk sevgilim olmasını bekledim. Ilk aşkım ilk sevgilim olmalıydı. Ondan sonrası için birşey düşünmemiştim ki arkadaş bile olamadım ben Onunla daha. Kaç senedir görmüyorum. Tek bildiğim hacettepe'de okuduğu. Yani ankara'da... Üniversite tercihi yaparken bile onu düşünmüştüm ben. Dedim ya istanbul'a Gider ya ankara'ya. Istanbul'u öncelikli yaptım belki aynı şehirde oluruz diye ama maalesef... Sırf onu seviyorum diye başka kızlara yan gözle bile bakmadım. O yüzden şu an tonla bayan arkadaşım var. Benim şu an ki hayatımda iyi olan her ne varsa başı bu kıza dayanıyor. Arkadaş ilişkilerimde okul hayatımda konuşmalarımda kısacası herşeyde o var. Ağlama kısmı ise Onun imkansız olduğunu bile bile halen bi umut ışığı arıyor olmam. Belki diyorum belki benim olur belki beni sever belki beni tanır... Çok seviyorum onu çok. Düşüncelerimde hayalimde hep o var. Hergün yatağa yattıktan sonra yarım saat en az Onunla konuşuyorum tabi hayaliyle... Çok güzel dinliyor bazen fikir verdiği de oluyor. Başını omuzuma dayıyor ve öylece uyuyor ben de uyuyorum ardından. Sonra uyandığımda bi bakıyorum herşey hayal penceresinde. Ağlamamak için kendimi zor tutuyorum ama Belli bi raddeden sonra imkansız hale geliyor kendimi tutmak. Şizofrene bağlamaktan korkuyorum amk.