bu başlıkta entelleşiyoruz

istanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı...
çok şey konuşup hiçbir şey anlatmayan insanlar gibi. lafı ne zaman bitse, ki henüz hiç bitmedi, aklımda kalmış tek bir sözü yok...

istanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı...
bu şehirde gözlerini kapatman ne büyük bir cüret, bu nasıl bir cesaret diyor içimdeki ses. korkuyorum...

istanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı...
söylediklerini anlamıyorum. hiçbir yer cıvıl cıvıl değil. sonsuz bir uğultu şimdi istanbul ve kadınların değmiyor artık suya ayakları.

istanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı...
yosmaların gül düşürdüğü kaldırımlar biliyorum. ışıltılı caddelerinde, ıssız sokaklarında dolaşıyorum duymaya çalışarak, o kaldırımda unutulmuş gülleri arayarak... küfürler arasında kayboluyorum...

istanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı...
ay yüzünü dönmüş artık istanbul'a kimse bilmiyor. sakladığı yüzüne kalkıyor hala kadehler. bir çatıda hayatının envanterini yaparken birileri, ay gökyüzünde ağlıyor...

istanbul..
hükümdarlar gözdesi... kimine sevgili olmuş, kiminin metresi... sırlarını anlatma bana, boğuluyorum...