psikoloji içeren bir hikaye

Akademik kariyer düşünmediğim den, ilerisi için asistanlık konusuna sıcak bakmadım. Bir hocamın “3 yıldır derslerimden aldığın notlar ve bundan sonra alacağın notları bildiğimden bu vize sınavının sorularından bazılarını senin hazırlamanı istiyorum” isteği ile karşılaştım. 3 adet soru hazırladım sınavında çıkan beş sorudan ikisi benim hazırladığım sorular oldu. Bu hocamın akademik kariyer tercihim için çok ısrarı oldu ama planlarımda akademik kariyer olmadığı için böyle bir düşüncemin olmadığını hep söyledim. (bu hocam ile hala görüşüyorum)

inek bir öğrenci olmadım, sadece gösterilen resme bakınmakla yetinmedim o resmi kaldırıp ters çevirdim yan çevirdim dik tuttum her acıdan bakmaya çalıştım. Bu halimle arkadaşlarım arasında her zaman takdir edildim, sınıfımda ve çevrem de bana karşı hep bir saygı oldu, bu saygının en büyük nedeni de benim de onlara karşı duyduğum saygıydı. Ben o okulda kimseden zeki değildim kimse de benden zeki olmadı bana göre işin sırrı aslında herkesin boynunun üstünde taşıdığı o hazinedeydi beni başarılı kılan sadece o hazineyi nasıl kullanacağımı bilmekti.