izlediğim tüm o filmlerin içindeyim şimdi

Umut bayılmıştı. Nabzı atıyordu. Zaten bu kadar acıya çok bile dayanmıştı.
Üstüm başım kan içinde, yerde oturmuş umut’a bakıyordum.
Marketten gelen çığlık sesleri umrumda bile değildi artık, duymamazlıktan geliyordum.
Gamze bir bana bir umut’a bakıyordu. Onun bu çaresiz bakışları beni daha da karamsar bir hale getiriyordu.
Öylece dalıp gitmişken umut’un hareket ettiğini fark ettim.
Hareket ediyordu ama çok farklıydı. Çıkardığı sesler, yaptığı hareketler tıpkı onlar gibiydi.
Umut’a yaklaşıp suratını kendime doğru çevirdiğimde kalbim yerinden çıkacak gibi oldu.
Gözleri irileşmişti. Kıpkırmızıydı. Dişleri sararmış ve ağzından köpükler çıkıyordu. Teninin rengi bembeyaz olmuştu, damarları patlayacak gibiydi.
Hava aydınlık olduğu için acı çekiyordu. Korktuğumuz o çığlıklar artık umut’tan da geliyordu.
Onun daha fazla acı çekmesini istemiyordum. Onu böyle görünce tekrar şoka giren gamze öylece bakıyordu.
Elimdeki bıçağı gamze’ye gösterdim, ne yapacağımı anlamış gibiydi, onay verdi başını sallayarak. Umut’a son bir kez baktı ve kafasını başka yöne çevirdi.
Elimdeki bıçağı tek bir hamleyle umut’un başına sapladım ve çektiği acıya son verdim…