bakın beyler iyi dinleyin

otobüste kendimi soyutladığım o güne kadar.Şimdi bunun ne demek olduğunu eminim anlamayacaksınız. Hiç böyle birşey ile karşılaşmadığınızdan empati yapamayacaksınız.Ben ise bir umut, belki anlatabilirim diye buraya birşeyler karalayacağım.

Otobüste giderken kendimi soyutladım.Bu barajın kapaklarını açmak gibi birşey oldu benim için. zihnimde ne var ne yok akmaya başladı derinlere doğru. Bedenimi hissettiğim halde, gözlerimle görüp tenimle dokunduğum halde, kendimi birde dışarıdan görebiliyordum(zihnen).Burda mucizevi birşeyden bahsetmiyorum. Bunlar tamamen beynimin içinde olan şeyler.O an benim için objektif olduğum andı. Dünyada var mıyım yokmuyum, belli olmadığı bir an.

işte o günden sonra herşey değişti benim için. Tüm hayatımı baştan sonra tekrardan değerlendirdim. Tamamen objektif bir bakış açısı ile. Yalanlar,iftiralar, kandırmacalar,kötü niyetler, iyiliğin arkasına saklanmış kinler..Ne var ne yok sorguladım tek tek. Anladım ki ben içi boş bir kutuymuşum.Ne ile doldururlarsa beni o olmuşum. Allahın tek bir an bile bana gözükmediği ömrümde,ben ona gözkırpar olmuşum.

Lanet olası hayatım hep kandırılarak geçmiş. Tıpkı benim çocukluğumda yaptığım gibi hedeflerine ulaşmak için beni kandırmışlar. Bizi kandırmışlar. Kendi hedeflerine zütüren bilgi üretmişler. işte bunlarıda farkettiğimde islamiyetede şöyle bir göz attım.