bakın beyler iyi dinleyin

Ahmete onu annesinin çağırdığını söyler, topu bıraktığında topu alıp kaçardım.Ben bu işleri iyice tasarladım. Küçük scofield gibi bişeydim mk.Küçük yaşta bunları öngörmek benim için önemliydi. Olayı incelediğimizde,
Ahmetin topu nasıl bırakacağını düşünür, ancak annesi onu çağırırsa elinden bırakacağını farkedincede bunun üzerine yoğunlaşırdım.Bu şekilde hedefime ulaşırdım.

Çok sular aktı köprüden.Ben yavaş yavaş durulmaya başlamıştım. Liseye geçmiştim.Ama yine bildiğim bildik, dediğim dediktim. Lisede cemaatle tanıştım. Böyle bir slotun olduğunu öğrendimde lanetler yağdırdım.Çünkü islamda bir cemaat vardır ve peygamber efendimizin cemaatidir. Camilerde namaz kılan herkes peygamberin cemaatindendir.Ama öyle inzivaya çekilip dini yaşamak bana yakın gelmedi. Abiler tayfasına sürekli zıt gittim. Sürekli karşı çıktım. Onlara bediüzzamanı peygamberden üstün tuttuklarını defalarca söyledim.Hz.muhafazidin son peygamber olduğunu, ondan sonraki nesillerde asla mucizelerin olmayacağını söyledim.Ama onlar bediüzzamanın mucizelerine inanıyorlardı. Sorardım kendime, görmediler etmediler. Neden bu denli inanıyorlar diye.
Derken lise sonlara doğru tamamen kendimi dine adadım. Bana kalsa herkesi müslüman yapacak,tez elden kıyameti getirecektim. Hristiyanları araştırdım. Farklı dine mensup insanları araştırdım.Ve eğer girecek biryer bulursam onların kafalarına girecek, onları müslüman yapıp cennette hangi huri ile yatacağımı düşünecektim. Küçücük zihnime bilgi doldukça sorular yığın oluşturuyordu adeta. Kafam karmakarışık olmuştu. milyon parçalı bulmacayı yerine oturtmam gerekiyordu. Beynim allak bullak olmuştu.
Taa ki..