psikoloji içeren bir hikaye

Şimdi daha büyük bir problemle karşı karşıyayım Ece’yi sakinleştirmem ve ağlamasını engellemem lazım, Ece kafasını iyice göğsüme gömerek ağlamaya devam etti, “Ece lütfen sakinleş, lütfen ağlama lütfen” ne dediysem kar etmedi taam anlamıyla duygu boşalması yaşıyor kafasını hiç kaldırmadan sürekli ağlıyor. Saçlarını okşadım, iyice sarıldım ama nafile 1-2 dakika böyle kaldık ama Ece bu şekilde ağlamaya devam etti kendimi biraz geri çektim ve elimle çenesini tutum ve yukarı kaldırdım göz göze geldik sol elimle gözyaşlarını silmeye başladım sevgilinin gözlerinin içine bakarak ağlaması bir insana ne kadar acı verdiğini tahmin bile edemezsiniz gözyaşlarını sildim saçlarını düzelttim ve bütün sevgimle öpmeye başladım. Tuzlu aşk gözyaşlarını bitirdi yerini özleme ve sevgiye bıraktı…

Süresini bilmiyorum ama uzunca bir zaman öpüştükten sonra Ece şoku üzerinden atmış alacaklı taraf almalı bir halde bana kızmaya başladı,

-“Neden böyle bir şey yaptın?”

-“Sürpriz olur ve daha çok sevinirsin diye düşündüm”

-“Bir daha sakın böyle bir şey yapma!”

-“Bu halini gördükten sonra bir daha sürpriz yapmam”