psikoloji içeren bir hikaye

ilerlemeye başladım apartmanın önüne geldiğimde babasını gördüm apartmanın çıkışında merdivenlerin önünde elinde ki kocaman valizi aşağı indirmeye çalışıyordu. Babası fiziksel olarak zayıf ve çelimsiz biriydi yani açıkça doktor tipide yoktu saçları beyaz gözlüklü bir amca gibiydi.
Bu fırsatı değerlendirmem gerektiğine karar verdim annesinin arkasından geçtim ama o hala küçük valizle meşgul olduğundan fark etmedi beni babasına yaklaştım merdivenin başından bana baktı;

-“Amcacım durun yardım edeyim”

Yüzüme baktı, sima olarak tanıyor beni aynı sokakta, aynı fırın da ve markette defalarca karşılaştık ama hiç muhabbetimiz olmamıştı onun için belki mahallede ki bir genç belki de mahalleden bile biri olmayan ama sima olarak daha önceden görmüş olduğu biriydim.

-“Olur delikanlı gel bakalım "dedi

Hemen merdivenleri çıkıp yanına gittim elimde ki ekmeği kapının önüne astım bu çok iyi olmuştu yani kapıya bir daha gitme fırsatım olacak.