psikoloji içeren bir hikaye

-“karşılığını alman için önce yakalaman lazım.” Şirin bir gülücük atıp kaçmaya devam etti, sabırsızlıkla beklediğim o öpücükleri almak için var gücümle koştum ama işi biraz daha heyecanlandırmak için yer-yer yavaşlamaya hamleler yapıp yakalamaya çalıştım birkaç dakika sonra ikimizde yorulduk. Önce yorulan o olduğundan sırtından yakalayıp kendime çevirmem çok sürmedi nefes nefese kalmıştık hemen öpmek istedim ama şimdi öpüşmeye başlarsak kesin nefessizlikten bir şey olacaktı. Ne düşündüğümü anlayıp güldü bende güldüm birkaç dakika bekledik ama o birkaç dakika bana çok uzun geldi çok sabırsızlandım. ilk defe Ece’yi öpmek için bu kadar heyecanlanmıştım keşke en başından öpmek için sürekli kovalasaydım diye düşünüp kendi kendime şapşalca sırıttım Ece’de şapsallaşan yüz ifademe gülmeye başladı biraz sonra, nefes almalarımız yavaşladı yeniden gözlerimize kilitlendik ve beklediğim an geldi dudaklarımız yeniden birleşti ama bu sefer çok farklıydı, bu sefer çok heyecanlıydım bu sefer gerçekten istiyordum bu sefer gerçekten o dudakları seviyordum alışmıştım artık tadına narinliğine bana aitti ve ben onu seviyordum.

O an hiç bitmesin istedim doya-doya öpmek istiyordum ki Ece kollarımdan kurtulup yeniden kaçmaya başladı elinden şekeri alınan çocuk gibi tadı damağımda kaldı şoka girdim resmen yani nasıl oldu da böyle hissetmeye başladım anlamadım Ece’nin bir an bile elini bırakmak istemedim, sürekli yanımda olsun sürekli öpeyim hiç bırakmayayım diye içimde müthiş bir istek oldu. Keşke bu şımarma hakkını vermeseydim yeniden peşine düştüm…