1. 1.
    +1
    Sen, hür adam, seveceksin denizi her zaman;
    Deniz aynandır senin, kendini seyredersin
    Bakarken, akıp giden dalgaların ardından.
    Sen de o kadar acı bir girdaba benzersin.

    Haz duyarsın sulardaki aksine dalmaktan;
    Gözlerinden, kollarından öpersin; ve kalbin
    Kendi derdini duyup avunur çoğu zaman,
    O azgın, o vahşi haykırışında denizin.

    Kendi âleminizdesinizdir ikiniz de.
    Kimse bilmez, ey ruh, uçurumlarını senin;
    Sırlarınız daima, daima içinizde;
    Ey deniz, nerde senin o iç hazinelerin?

    Ama işte gene de binlerce yıldan beri
    Cenkleşir durursunuz, duymadan acı, keder;
    Ne kadar seversiniz çırpınmayı, ölmeyi,
    Ey hırslarına gem vurulamayan kardeşler!


    Charles BAUDELAIRE
    ···
   tümünü göster