halk otobüsünde kemalist teyzeye verdiğim

akıl almaz ayar. otobüse bindim beyler kızılaya gitmem icab ediyordu. tam arkamdada huysuz bir kadın var. neyse bir sonraki durakta otobüse 5 kişilik bir grup bindi kadın erkek çocuk falan ama afrikalı siyah insanlardı bunlar. herşey normal giderken bu arkamda ki ihtiyar söylenmeye başladı: "yok efendim bunların burada ne işi var, bunların aşısı yok, lanetli ırk bunlar ilaç falan fayda etmiyor bizede bulaştıracaklar" amk yanında da bir tana ekürü vardı yine kemalistti. içimden ya sabır çektim amk ama bunlar durmuyor sayıyorda sayıyorlar kendi aralarında. artık zoruma gitmişti buna daha fazla tahammül edemeyecektim. arkamı döndüm ve şöyle dedim "bana bakın ihtiyarlar bu insanların hastalıkları tıp aracılığı ile her türlü çözülür. ama sizin hastalığınızın tedavisi maalesef yok" dedim ve suratlarına işedim