psikoloji içeren bir hikaye

Hıçkırıkları biraz azaldı, bir ka kere tekrarlayarak söleye bildiği o kelimeler kulaklarıma hemen ulaştı,

-“ Ne olur beni bırakma”

-“Söz hiç bırakmayacağım”

ben böyle söyleyince daha sıkı sarıldı ve yine hıçkırmaya başladı o an o kadar garip hissediyordum ki önceden de aşık oldum hatta 2 kere olduğumu düşündüm ama hiç bir zaman Ece gibi olamamıştım onun aşkı benim hissettiklerimden çok ama çok büyüktü.. Biraz daha kaldık öyle ama gitmemiz lazımdı hem konuşmak için uygun bir zaman değildi Ece'yi evden bekleyeceklerdi marketten dönmek ne kadar sürer ki?

-“biraz sakinleş bakalım sonra eve gitmen gerekiyor merak edecekler, hafta sonu gelsin konuşalım uzun-uzun olur mu?”

ağlamaya devam ediyor ama biraz daha sakindi bu sözlerle de biraz daha sakinleşti,

-“şimdi konuşsak olmaz mı?”

-“Ece kaldık böyle ortada sen ağlıyorsun birbirimize sarılı bir haldeyiz, saat geç seni beklerler şimdi.. merak etme buradayım hafta sonu alacağım seni gideriz bir yerlere konuşuruz uzun uzun söz veriyorum.”

Ellerimle başını tuttum ve kafasını yüzüme kaldırdım, gözlerine baktım, gözlerinden kusurklarımı sildim öyle bir bakıyordu ki bana artık ne hissedeceğimi bende bilmiyordum sonra ayrıldık toparlamaya çalıştı biraz kendini ama gözleri ve burnu kırmızı olmuştu evdekiler kesin anlayacaklardı...