psikoloji içeren bir hikaye

Bu benim için müthiş bir haber ama Ece ile bazen okul dönüşlerinde (önceden söylemedim ama Ece ve Toprak ile aynı okulda değiliz hepimizin okulu farklı hepimiz de lise son sınıftayız) karşılaştığımız da hiçte beni unutmuşa benzemiyor hala derin derin bakıyor bu bakışlar beni ne kadar üzüyor olsa da ek olarak hayatında biri olduğu konusuna da inanmıyorum (haklıda çıkacağım)

Günler ilerliyor biz Toprak ile Ece olduğu için hiç yüz yüze konuşamıyoruz ama gerek msn gerekse sms nimetlerinden oldukça yararlanıyorum, sanki gizli bir iş çeviriyormuşuz gibi bu benim de, gördüğüm kadarıyla onunda oldukça hoşuna gidiyor sohbetler derinleşiyor ben hislerimi elimden geldiğince yeniden gün yüzüne çıkarıyorum o da kısmen karşılıklar vermeye başlıyor ama içim hiç rahat değil. Bu Ece’nin varlığı ile alakalı bir şey değil ama Toprak’ın bu yaklaşımı bana samimi gelmiyor bana yakın olmak istiyor ama bunu isteyerek yapmıyor amacı sevgi değil başka bir şey ama bunu umursamıyorum yalanda da olsa mutlu olmak hoşuma gidiyor…