psikoloji içeren bir hikaye

hiçbir şey diyemeden o gidiyor ve ben sadece arkasından bakıyorum, Cuma akşdıbına kadar bekleyeceğim zaten onun için yaptığım en iyi şey bu değil mi? Beklemek…

Eve gidiyorum msn de öyle bakınıyorum , o dönemler bir hack programı var meşhur onu inceliyorum windows 98 sürümü ve öncesi için yapılmış service pack 1 in açığı üzerine yapılmış bir program sp1 olan bilgisayarlar üzerinde etkili ve o bilgisayara girebilen/girebilecek bir program ama artık kullanılmıyor yani pek bir işlevi kalmamış ama çok merakımı çekiyor belki işime yarar…

Msn de takılırken Ece online oluyor, kafam çok karışık sinirlerim tepemde ve maalesef korktuğum başıma geliyor bunun böyle olmasının nedeni olarak Ece’yi görüyorum o olmasaydı belki de Toprak ile mutlu olabilirdim belki normal hissedebilirdim, belkiler yeniden çoğalıyor…

Ece dosta selam yazıyor bende dostça karşılıyorum ama kendime hakim olmaya çalışıyorum ama kısmet Ece o gece bana yeniden aşkını hissettirme niyeti taşıyor ve ufaktan
dokundurmaya başlıyor,

Tüm bunlar neticesinde hiçbir zaman unutamayacağım o hatayı yapıyorum o saf temiz kalpli, yüreğinde tertemiz bir aşk besleyen kızı kırmaya başlıyorum..
Önce dokundurarak sonra açık açık ileri giderek sanki tüm bu olayların sorumlusu oymuş gibi sayıyorum kıza.

Üstün zekamla , öyle milleti red edersen hep yalnız kalacaksın diye aptalca bir ton laflar ediyorum kendimce dalga geçiyorum.

Ece defteri şu anlık kapanıyor ve Cuma gününü beklemeye başlıyorum.