türk insanı neden cana yakındır açıklıyorum

çünkü genel olarak baktığımızda türk toplumundan bahsediyosak, tam anlamıyla bi "birey" olamıyo türkler. akrabalıklar abartılıyo, arkadaşlıklar abartılıyo, aşklar abartılıyo, yaşanılan semt, mahalleli hep abartılıyo ve tek başına bi adam etmiyoruz genelde. bu abartılan şeylere bi çok örnek daha verebiliriz, herhangi bi şey de olabilir bu. abartmak bizim işimiz. her şeyi abarttığımızdan ortaya yeni şeyler, yeni fikirler koymamıza da gerek kalmıyo. yerimizde sayıp duruyoruz. aslında kendinin de hoşuna gideceği bi şeyi ilk başta mutlaka önyargıyla karşılar çoğu insan. bu bence dünyanın her yerinde böyledir ama bunu en çok abartan da biziz gibi geliyo.
hep sonradan gelir aklım başıma hep sonradan sonradan. her neyse, insanları kendi safımıza çekmeye bayılıyoruz aq. kimsenin kimsenin karakterine, görüşlerine saygı duyduğu falan yok. bizden mi değil mi ona bakıyoruz sadece. çeşitlilik, yenilik yok. hep aynı. böyle gelmiş böyle gider bu. hal böyle olunca birbirine benzer bu kadar adam toplanınca bütün bunlara veya bi kaçına karşı çıkabilecek bi adamı direkt dışlarlar. ayrı kafa yapılarına, yeteneklere, görüşlere nefretle yaklaşırlar o yüzden mal olmak gerekiyo barınabilmek için. ya da barınabilmek demeyelim de geceden başlayıp sabaha kadar 4 duvar arasında sigara tüttürüp müzik dinlemek yerine aralarına karışıp sosyalleşebilmek için.