dinleyin ulan hikayemi tanrıyı arıyoruz

"Neden?!"

Diye bağırdı ağlayışlarının gölgelediği çığlıklarıyla.

"Sen," dedim; "Kimsin sen? Neden ağlıyorsun? Şeytanlar, ağlar mı hiç?"

"Tanrınıza, sizlerin Tanrı dediğiniz varlığa dua ediyorum, yalvarıyorum, yakarıyorum ! Sizler, iki arkadaşımı öldürerek yok ettiniz ve benden zorla söküp aldınız! Onları geri vermesi için, Tanrı'ya yakarıyorum !"

"Benim bir tanrım yok, ben... onlardan değilim. Ben, öldürmedim. Ben, öldürmem. Bir hayatın değerini kavrayabilecek zekaya sahibim."

"Söylediklerin doğru olsa bile nefret ediyorum senden, aşağılık insanların tümünden nefret ediyorum, her birine kabus olmak benim tek dileğimdir ve sana da-"

Lafını kestim.

"Sana yardım edeceğim. Bilirim çünkü ben, evet; şeytanlar da ağlar. Onlar da damla damla dökerler gözlerinden. Tek farkı vardır insanlardan, gözlerinden düşürdükleri gözyaşı değil kandır. ismini söyle bana, kudretli ve heybetli iblis; ismini söyle."

"iserius."

"Anlat, iserius."