psikoloji içeren bir hikaye

Ece ve Toprak ile daha önceden hiç konuşmamıştım zaten binalarda çok yakın değil birbirlerine ama ortak arkadaşlarımız var, Ali diye bir çocuk onlarla takılan hemen alt komşuları olan bir çocuk benimle de arası iyi görüştüğüm bir çocuktu. Bir gün binanın önünde tek başıma oturuyorum Ece ve Toprak’ın ortada olmaması şüphelendiriyor beni adım gibi biliyorum her günden farklı olarak bu gün bir şey olacak, derken Ali soluğu yanımda alıyor, ne haber nasılsın diye muhabbete giriyor, gel biraz turlayalım diyor

iliklerime kadar hissediyorum başıma gelecekleri ve Toprak için geç kaldığımı..

-“biri var senden çok hoşlanıyor.”

- “nasıl yani” diyorum (bilmiyor ayağına yatacağım ya)

-“biri var işte, senden hoşlanıyor, hoşlanmaktan ziyade aşık oldu"

- “açık konuşsana kim den bahsediyorsun?”

Kalan son umutlarımı bitiren isim çınlıyor ulaklarımda, Toprak’ın üstüne onu her gördüğüm her seferinde attım kaçak katların bu çınlamayla titreyip umutlarımla çöküyor, enkaz altındayım çığlığımı duyabilecek tek kişi varken..

-“Ece”

Ve ben bu abondane halim ile tarihi soruyu soruyorum,

-“hangi Ece?” (II.Ece salağa yatmanın doruklarını yaşıyorum, bunu neden sordum bende bilmiyorum..)

-“kaç tane Ece tanıyorsun, mahallede ki Ece işte sende biliyorsun”

-“evet biliyorum aslında anlamıştım ne zamandır” (sıvama)

-“ iyi-iyi bak güzel kız işte kaçırma fırsatı hem bende tanıyorum çok iyi bir kız”

-“bilmiyorum ki”

-“kız mısın sen naz yapıyorsun? Cevabın söyle kız bekliyor söyleyeceğim”

-“bilmiyorum biraz düşünmem lazım bunu”