lise hikayemi anlatıyorum beylerr

tabi edebiyattan falan hiç korkum yok çünkü boş zamanlarımda kitap okurdum ve sözel zekam iyiydi aklıma giriyordu fakat sayısalda tam bir felaketim adam akıllı anlatan birisi yoksa gibsen yapamam ama bunun üzerinden günde 6 saat çalışarak gelmeyi başardım. kafa kafaya gidiyorduk zamanla yarışıyorduk resmen sömestrda zaten tatili bırak nefes alamadık ama ben herzaman içimi rahat tuttum.tek sevdiğim özelliğim zor duruma düştüğümde hemen üstünden gelmek için düşünürdüm ağlamaz veya sızlanmazdım elim ayağım birbirine girer fakat içimden hep şunu derdim karı gibi ağlayacakmıyım yoksa erkek gibi savaşacakmıyım lan barzo gibi laf ama hırs veriyordu insana. birde ders çalışmakta zorlanıyorsanız şöyle bir hikaye aklınıza gelsin.ben dersten eve geliyordum o zamanlarda lys olmuştu ve yolun sol tarafındaki sitede mini bir orman vardı orada bir kız yürüyerek ağlıyordu sınavdan çaktığı her halinden belliydi elinde su şişesi ve kalemleri vardı çünkü.o an göz ucuyla baktım ve konuşmak istermisin diye soracaktım fakat yemedi. aklımdan yalnızca bu ösym'nin anasını gibeyim dedim gibik bir sınavla insanların hayatıyla oynuyorlardı. biraz daha hırslandım sabahları 4:30 gibi kalkıyordum ve boş olursam (çok nadir oluyordu lise 4 te ) çalışıyordum ve o kadar güzel oluyordu ki güneş yavaşça sırıtırken o anda camı açıp derin derin nefes alırdım. yürümeye çıkamazdım amk oturduğum yerde köpek kartelleri vardı direk havlayıp etrafını sarıyordu oçları.