psikoloji içeren bir hikaye

Sınavlar gümbür gümbür geçiyor, böyle olması da hoşuma gidiyor dersime giren bütün hocaların gözünde yerim farklı oluyor, bana yaklaşa biçimleri, bakışları değişiyor bunu görüyorum, hissediyorum ve ilk dönem bitiyor.. okulda karne alacağımız gün bütün okul dışarıda müdürün konuşma yapmasını bekliyor, daha sonra karneler dışarıda dağıtılacak. Öğrencilik hayatım boyunca hiç yapmadığım bir şeyin ilk şokunu burada yaşıyorum (öğrencilik hayatım boyunca hiçbir zaman not hesaplaması yapmadım, ortalamam nedir ne gerekir hangi duruma göre neyi gerektirir hesapları) ve birinci açıklanıyor, müdür adımı soy adımı söylüyor.. bütün okul alkışlıyor, öğretmenler alkışlıyor, eski sınıf hocam bile alkışlıyor gözlerinin içine bakıyorum gülümsüyor ama bu sefer gurur duyduğu ve biraz da mahcup olduğu için (öğretmenlik gerçekten kutsal bir meslektir vesselam) müdürün yanına gidiyorum tebrik ediyor karnemi ve onur belgemi veriyor ve okulun girişinde onur tablosunun en üstüne adım yazılıyor!

bunu başarmak önemliydi ama asıl önemli olan kendimle ilgili iki şeyi keşfetmiş olmamdı bunlar;

"istediğim, inandığım her şeyi başarabileceğimi görüyorum (ne olursa)"

"ilk başlarda bahsettiğim hafızam ve beyin gücümden inanılmaz verimler alıyorum gördüğüm hiç bir şeyi unutmuyor, en ufak detayına kadar istediğim her şeyi hatırlaya biliyorum. Olaylara farklı yaklaşa biliyorum bu da beni her konuda 3-0 önde başlatıyor."