bataklıkta geçen 22 yılık hayatım

Onun bu şehirde olması bile bana yetiyordu beyler, o gece onu şu şiiri yazdım.
Lütfen bir sigara yakın ve öyle okuyun.

Yazdığım her şiir için gölgesinde oturamadığımız her ağacın canınaydı kastım.
Ve kesseydim biletlerini cam kenarından yol üzerinde
özenle kağıt kalem üreten fabrikaları ile dolu bir otobüs yolculuğunun.
Lütfen artık ezanlar sussun.

Biraz rock'n roll dinlemek istiyorum.
Işıkları kapatın,
biraz kitap okumak isteyebilir canım.
Liseyi bıraktığım yıl odamda roman okurken bir geceyarısı babamın odaya dalıp beni dövmesini anımsadım.
Bir sigara daha yaktım,
yaralarıma basmasam da sigaranın ışığıyla odamı aydınlattım.

Banyoda şarkı söyleyen onca insanın aksine
her pazar sabahı
boşu boşuna akarken gözlerimin çeşmeleri
soğuk su altında ağladım, israf.

istanbulun ne pisliği varsa bulaştım.
Ettiğim tüm kabul olmamış duaları sağır ve dilsizlere sadaka olarak bıraktım.
Küfrettim ve kapıyı çekip çıktım allahın evinden.
Hoşgörü dini dediler, yalnızlığımı hoşgördüler,
hoşuna gitti allahım, insaf.
Eyvallah..

Ben hep tek taraflı sevenlerden oldum.
Hep çirkin olduğumu düşündüm,
belki yazdıklarımda bu yüzden
bu kadar çirkinleştim.

Acı vermeyi dahi üstlenmediler,
bu yükü bile ben sırtlandım,
diz çöktüm.
Haram sofrasıymış zihnimin içi,
yedik içtik, eyvallah.
Kişiler değil ama beklentilerim ok gibi geri dönüp bana saplandı.
Ellerim kendi boğazımı sıkmak için kalktı semaya, duanız kabul oldu.
Haydi bismillah!