korku dolu hikayem

Fakat içimizde bir kuşku vardı. Düz yürümek varken içinde Arapça harflerle yazılmış veya ona benzer harflerle yazılmış yazılar neydi. Anldıbını sorduğumuzda korkunuzu yenmeniz için bir ilaç dedi ve değişik bir gülümseme ile bize tebessüm etmişti arkadaş!
Hüseyin,ben ve Yıldırım ormanda yürümeye devam ettik. Fakat içimizde bu güne kadar hiç görmediğimiz, hissetmediğimiz bir sıkıntı vardı. Elimde ki telefondan müzik açmaya karar vermiştim ve rastgele bir müzik parçası açmaya başladım. Maksat kafamızı dağıtmak ve gece güzel bir anımız olsun diye aksiyon yaşamaktı. Müziği açtıktan yaklaşık bir dakika içinde müzik bir anda sustu ve garipçe bir haykırış sesi gelmeye başladı. Telefonu kapatmaya çalıştım ama kapanmadı. Telefonu da üstelik yeni almıştım. Nasıl kapanacak derken, arka kapağını açıp bataryasını söktüm. Ses kesilmişti. Hüseyin'e dönerek kanka bari sen açta senden dinleyelim yoksa gece vakti boş boş yürülmez dedim. Hüseyin'de tamam kanka açayım dedi ve müziği açtı. Ama ortada kötü bi durum vardı. Aynı sesler ve haykırışlar tekrardan Hüseyin'in telefonunda da olmuştu. içimiz daha da bir daralmaya başlamıştı. Birbirimize bakıyorduk ama tesadüftür diye bişe demiyorduk. Yıldırım gülerek sizin telefonlarda sorun var dıbına koyayım, bari ben açayım dedi ve açtı. ilk defa tam anlamıyla müzik dinleyebilmiştik. Fakat Yıldırım'ın telefonu ismi cismi bilinmeyen ve numarası gözükmeyen biri tarafından aranmaya başlamıştı. Merak dolu edalarla aç belki bizimkilerdir dedim. Yıldırım telefonu açtığında bizim duyduğumuza benzer sesler duymuş ve telefonu o korku ile yere düşürmüştü. Artık birşeylerin ters gittiğini hepimiz anlamıştık...