dikiş tutmayan hayatım

#5
hastaneye gittik arayacağın biri varmı dediler
bizim ne akraba var ne bi gibim var
aklıma kimse gelmedi babamdan başka
ama ben o kadar kötüyüm ki ağlayamıyorum bile kaskatı kaldım
aradım babamı, geldi. ilk kez ağladığını gördüm
komşuların evini aradım kardeşimi aldılar
ama ben nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum
allah kimsenin başına vermesin
ertesi gün toprağa verdik annemi ben girdim mezarına ben açtım iplerini
işte orda film koptu bende deli gibi bağırmaya başladım
bizim bebeler üstüme çullandı zapetmeye çalışıyor
ama onlarda bıraktı bir süre sonra
şakır şakır ağlıyorum
sonrası zaten hayal meyal var bende
dualar edildi herkes gitti babamla ben kaldım(kardeşim yok cenazede getirtmedik)
ben boş boş toprağı seviyorum
babam bana tokadı bir çarptı
hayatımda 40 kere dayak yemişimdir öyle tokat yemedim
bana ders vermeye çalıştı
dedim giberim madem o kadar biliyodun aklın şimdi mi geldi yerine
orda baya bi tartıştık yine
sonra eve geçtik herkes evde komşular sağolsunlar herşeyi yapmışlar