Akşam mı demeli sabah mı bilinmez 4:35'te uyumuşum ben.Saat 9:12 kardeşim odaya girip "Annem geldi seni bekliyor" diye bağırarak beni uyandırıyor.Başımı kaldırıp baktım uyandığımı görür görmez kapıyı çarpıp kaçıyor.Sinir küpüyüm yine , kalkar kalkmaz "dıbına koyayım lan böyle hayatın ne var yine anasını gibeyim" diye sayrıdırıyorum içimden..
işssizim 2 aydır evdeyim sürekli.. hayatımda ilk defa bu kadar asosyal olmuş , bu kadar trole dönüşmüşüm.Yalanım yok ailem hiçbir zaman "iş bul , çalış! yatma evde" demedi bu süreçte bana.Lise biter bitmez iki sene aralıksız çalışmışım , çabalarım görülmüş anlaşılmışım artık..Kalkıyorum yatağımdan sinirli bi halde , yüzüme üflesen linç etmeye kalkışırım o derece agresifim.Sigara paketime bakıyorum düngeceden iki sigaram kalmış , bir dert daha.. "Sigaram bitmiş" demek.Yakıyorum birtanesini dublex katımdan aşağıya ineceğim.Toparlıyorum çıkıntılarımı çekidüzen veriyorum kendime ve iniyorum usulca.Aklımdan geçen ilk şey bu sabah "bağrış gürültü" istemiyorum ses çıkarmadan aşağıda bekledim ve sigaramı bitirip hemen gidip yüzümü soğuk suyla yıkayıp ayılmaya çalıştım..
---
Lise bitmiş , çalışmaya başlamışım.Sevgilim olmuş "kilometrelerce öteden".. Beni bekleyen biri vardı artık ailemden hariç.Evde kaldığım 2 ay süresinde düşünceler beynimi yemiş bitirmiş ; "Ben girdim bu yükün altına , gitmek için ailemden para isteyemem iş bulmalıyım" diye.. Daha geçen akşam saydım 27 paket sigara içmişim ben , bugün bitenle 28.Bağımlısıyım sigaranın , birde aşkımın.Agresif biri olmuşum sevgilimle hergünümüz kavga içinde geçer olmuş.gibtir çekmişim , ağlatmışım , beraber ağlamışız.Seviyorum hala o da beni seviyor , evet hala birlikteyiz.Niye yaptım bu kadar kötülüğü ? inan bana farkında değilim.. Kendini kaybediyor insan düşüncelere boğunlunca , üzülünce , özleyince.. içim yanıyordu ama acısınıda ondan çıkarıyordum her zaman sonrada geceleri oturup ağlıyordum ben " Çok seviyorum ama niye böyle yapıyorum" diye , neyse...
---
indim aşağıya , mutfakta kahvaltı yapıyorlardı.Gözüme ilk takılan laptopum oldu uyandığımda farketmemişim odamdan alındığını.Ekranı kapıya bakar vaziyette duruyordu.Hala agresifim ben "Niye alındı bu laptop" diye bağırdım bağıracağım neredeyse.. Çayını yudumluyordu annem bardağı masaya koydu ve bana döndü "Gel yavrum.iş buldum sana.." Sabah gelmiş beni uyandırmadan bilgisayarımı almış ve iş ilanlarına bakmaya başlamış.Oturdum "ne bu şimdi ne işi" dedim huysuz bir hal ile.Evet annem bana iş bulmuş , beni arıyorlardı resmen.ilana baktım ve anneme dönüp "Çok iyi gidip görüşürüm bugün" dedim ve sigara paketinden bir sigara alıp yaktım , hala kendimde değildim o an."Çay içer misin oğlum ?" diye sordu olur içerim dedim "büyük bardak mı" der demez "ne farkeder koy işte anne" diye tersledim.Annem çay koymak için kalktı yanımdan bende mozilladan anasayfayı açtım.inci sözlük penceresinde "güzel bir gün olsun" şeklinde bir yazı gördüm tam hatırlayamadım başlığı , tekrar bulamadım da zaten.. Yorumlara bakmadım başlığı açan yazar youtube linki vermiş nerden bileyim ben hayatımın şarkısı olduğunu ? Ben bakarken annem konuşuyor kısık sesle "Seni uyandırdım kusura bakma iş ilanları gösteriyorum diye de beni yanlış anlama oğlum" diye mırıldandı."Neden yanlış anlayayım anne?" diye karşılık verdim."Geçen gün o halini görünce içim rahat etmedi akşam 5 e kadar uyudun.. çok bunaldın evde çok sıkıldın farkındayım o yüzden gösteriyorum sakın yanlış anlama" dedi.
---
Hala ayılamamışım söylenenenleri anlamıyorum.Aslında ben ne yaşadığımı , neler yaptığımı en önemlisi nasıl bir insana dönüştüğümü anlayamıyorum..Üzüyorum , kırıyorum dağıtıyorum.Aslında telafisi olmayan şeyler yapıyorum ama çevremdeki insanlar affediyor beni , sevgilim bırakmıyor beni... O başlığı açan arkadaş şu parçayı vermiş "
http://www.youtube.com/watch?v=NrgcRvBJYBE" ; Bu benim çocukluğumun bir "parçası".. Laptopumu alıp yukarıya çıkıyorum bu parçayı açıyorum ve tüm hayatım seriliyor gözlerimin önüne.. Vücudum resetliyor kendini , gidiyor o gaddar kişiliğim özüme dönüyorum gözlerim doluyor bi anda.. Düşünüyorum herşeyi , hayatımı.Pişman değilim okumadığım için hayır bunun için bir sebebim var.Ailemin durumu çok mu kötü hayır değil.. Ben büyümüşüm onu farkediyorum çalışmaya başlamışım , "sevgilim" olmuş benden 660km ötede yaşayan ama uğruna canımı vereceğim olan.. Yan yana olduğumuz anları hatırlıyorum , bak ağladım ağlayacağım şimdi ben.. Söylemedim sigaram bitti diye kardeşim getirdi şimdi {aha ağladım ya la dur sileyim}.Hala dinliyorum parçayı , başlığı arıyorum bulamıyorum ellerini öpeceğin o adamın.. Sınava girecek iki arkadaşıma atıyorum şarkıyı "güzel bir gün olsun" yazıyorum yanına da , kendim de dinliyorum sabahtan beri ahah napayım çok severdim küçükken..