gelin daşşakli dansözler korkunçlu hikaye var

içindeymiş kendin yaşıyormuş gibi düşünun tamammı
Çok güzel birgündü. En sevdiğim
arkadaşlarımı evime çağırmıştım. "Beraber
çay içeriz, oturup dertleşiriz." diye
düşünmüştüm. Beklemeye başladım. Tabii
boş durmuyordum. Müzik dinliyor, günün
keyfini çıkarıyordum. Olacaklardan
habersizdim. Her zamanki gibi, fondaki
müzik her ne kadar hareketli de olsa içimde
birşeyler oluyordu. Gündüzdü ama
karanlıklar hissediyordum. Kapı çalındığında
korkmadım desem yalan olur. Gelenler
onlardı: arkadaşlarım. "En sonunda geldiniz."
deyip eve konuk ettim onları. Bir kenara
oturdular. Gülüp eğleniriz diye gelmişlerdi;
ama suskunlardı. Konuşturmak için çok
çalıştım ama çabalarım boşunaydı.
içeceğimiz bir bardak çayın bizi
neşelendirebileceğini düşünüp oradan çay. çeceğimiz bir bardak çayın bizi
neşelendirebileceğini düşünüp oradan çay
getirmek üzere ayrıldım. Garipti; çünkü
birbirleriyle bile konuşmuyorlardı. içimi
tarifsiz duygular kapladı. Neler oluyordu
acaba? Yanlarına çaylarla geldiğimde ikisi
birden bana öyle bir baktılar ki, gözlerinde
nefret vardı. Havayı dağıtmak istedim yine
sustular. Tam o esnada arkadaşım, çayını
upuzun tırnaklarıyla karıştırmaya başladı.
Tırnaklarını gördüğüm an, üstüme sanki
kaynar sular boşandı. Korkuyordum nasıl
uzaklaşabilirdim... (Cinler insan kılığına
girdiklerinde ya tırnakları uzun olur yada
vücutlarının bir bölümü farklı olur) Son
çırpınışlarımdı. Kaçmalıydım. Tam o esnada,
bugüne kadar sesine sinir olduğum kapı zili,
bana en güzel şarkılar gibi gelerek çaldı.
"Müsadenizle... " diyip kapıya yöneldim. Sessiz
durmaları, beni korkutmuştu; ama kapıyı
açmak son çaremdi. Kapıya yöneldim. Kapıda
abim vardı. Hızla olayı anlattım. "Hadi gidelim.
Çabuk olmalıyız, kaçmalıyız." dedim. "içerde
cinler var." "Nerden anladın?" dedi. Kısaca
önemsemeyerek, "Uzun tırnakları vardı."
dedim. Abim, hızla yüksek sesle tırnaklarını
gösterip, "Böyle mi!" dedi. O anda
bayılmışım. Sonra geciken arkadaşlarım
geldiğinde beni ayıltılar...