beyler bir engelli olarak

beyler 2.5 aylıkken olduğum ameliyat yüzünden böbreklerim, mesanem, ince ve kalın barsaklarım hasar görmüş. o yüzden küçük ve büyük abdestimi tutamıyordum dıbına koyayım. işemeli sıçmalı ayinler yapıyordum bazen kendi kendime . çare olarak da bez takıyordum. ne utanç verici dıbına koyayım. 2 yudum su içip on dk sonra altıma yapıyordum, hamburger yeyip patır patır sıçıyordum. çocuktum hiç giblemiyordum işersem işerim, sıçarsam sıçarım deyip her bir gibimi yiyip içiyordum. annemde gelip değiştiriyordu sürekli . 3 yıl geçti 4. sınıf oldum. semt değiştirdik .adana kurt tepeye taşındık polis lojmanlarına. fazilet kibritoğlu diye bir okul vardı ona yazıldım. ve artık yürüyebiliyordum beyler destek almadan. ama kemiklerde deformasyonlar vardı. bacaklarım yamuk yumuktu dıbına koyayım. hala da öyle. benden manken olmaz herhalde dimi beyler? denge sağlamakta güçlük çekiyordum. istiklal marşı okunurken bi sağa düşüyordum bi sola. ama gururlu çocuğum dıbına koyayım millet orda dikilirken kenarda oturmayı kendime yediremiyordum, geçiyordum sıraya. top falan oynamaya çalışıyordum. ama işemeye sıçmaya devam beyler. bi de büyüdüm dıbına koyayım. mesane büyüdü barsaklar büyüdü. daha çok yiyip içiyordum .daha çok işeyip sıçıyordum. yetmiyordu günde 1 bez.