hayatımın son 3 yılını anlatıyorum

çocuğu getirdiler abi. çocuk ta benden 1 yaş büyük. 7 yaşında o da tıfıl anasını satim. bide yaramazlıklarıyla bilinen bi çocuk. kurbanı iyi seçmişim harbi. neyse hacım getirdiler elemanı bütün apartman sorguya aldılar amk.

çocuk altına sıçıyor doğal olarak. orrospu çocuklarından biri çocuğa bağırmaya başladı. benim annem babam da orda. annem yüzüm bakıyo. anlıyo yalan söylediğimi. bende çocuğa bakıyom iftira attığım. hüngür hüngür ağlıyor. acıdım lan. hayatımda o an iftiranın ne kadar kötü birşey olduğunu anladım beyler.

ömrüm boyunca bir daha iftira atmamışımdır.

neyse çocuğun da yeteri kadar işkence çektiğini bana yaptığı rrrospu çocukluklarını oyuna almamalarının bedelini ödediğini düşündüm.

dedim: "o yapmadı ben çizdim arabanızı halil amca"

babam birden şaşırdı amk. annem hiç şaşırmadı. "özür dilerim ufuk" dedim çocuğa.

ben öyle diyince herkes dağıldı. arabanın sahibi çocukları, ben ve annem babam kaldık sadece. neden yaptın oğlum diyor babam. dedim "efe çok hava atıyordu gıcık oldum". babası efeye bi tokat attı amk.

babam arabanın boyasını ödedi mi bilmiyorum. ama beyler o gün hayatımda hiç unutmadığım bir andır amk.