öğrencilik yıllarımı anlatıyorum

okullar kapanmadan hülya yine aynı konuları açtı.

"sinyor beni gerçekten seviyor musun?

ona evet seviyorum diyemedim. çünkü diyemezdim ona karşı hoşlanmaktan öte başka bir duygu beslemiyordum.ama hülya iyi kızdı.o beni

gerçekten seviyordu.ben ona aşık olmasam bile ona bağlanmıştım. nasıl yani amk diyebilirsiniz.ya nasıl desem hani insan aşık olmaz ama

karşısındakine bağlanır ya, hep onunla olmak ister ama ondan ayrılmasını bile düşünemez ya bende öleydim. aşık değildim ama hülyadan hoşlanıyordum, tamam kabul ediyorum belki birazda seviyorum.

ama hülya gelecek için çok umutlanmaması için ona hiç bir zaman

"seni seviyorum" diyemedim. günler geçiyordu ben hülyaya bağlanamıyordum, o kızda beni kendine çeken bişeyler vardı.

okullar tatile girmeden son gün yine bize geldik. memleketlere dönücektik. biliyordum ki onu özlücektim. hülya benim için değerliydi.

o akşam tüm seviştiğimiz akşamlardan farklıydı. onu özlücem korkusuyla sevişiyorduk. sanki son kez sevişiyormuşuz gibi sevişiyorduk.

o akşam her günden farklıydı.

memleketlere dönme vakti geldiğinde hülya bana sarılıp ağlamaya başladı.

"canım ağlama bir kaç ay sonra tekrar beraberiz"

-bir kaç ay bana seneler gibi gelicek biliyormusun sen?

-ama yapıcak bişey yok biliyosun, ama söz gelicem yanına çok özletmem merak etme.

ortamı yumuşatmaya çalışıyordum ama hülya okadar içten ağlıyordu ki ben kendimi ağlamamak için zor tutuyordum.

neyse ayrılıp çıktım yola hülya yarın tekrar yanımda olucak gibi hissediyordum.

eve döndüm. annem babamla görüştükten sonra odama çekildim hemen hülyayı aradım.oda varmıştı. sanki 1 sene görüşmemişiz gibi 2 saat konuşmuşuzdur.