öğrencilik yıllarımı anlatıyorum

okula gittiğimde herzaman oturduğumuzdan farklı yere oturdum. tabi ki sonradan muratla betül yanıma geldi. merve betüle gel bırak bunları sınıftan "şunlarla" takılalım demiş. betülde ben onları bırakamam sen gidebilirsin diyip postayı koymuş. hülyada merveyi

sevmediği için benim yanıma geldi.o günlerde kimseyle konuşmuyordum. murat falan beni ne kadar güldürmeye çalışsada gülesim gelmiyordu

halamı seviyordum ben bu kızı? onun bana yaptıklarından sonra?

bir kaç hafta böyle geçti. daha sonra hülyanın arkadaşlık isteğini görüp kabul ettim. sürekli yazıyordu. onunla konuşuyordum.

hülya: "sen yalnız kalıyordun dimi? sana birinin yemek yapması lazım.gel beni şuranın önünden alda bişeyler hazırliyim."

hülyanın niyetinin sadece yardımseverlik mi yoksa aklından başka şeyler mi geçiyor bilmiyordum açıkçası. hülyayı alıp eve geldim.

-bir erkeğe göre fazla temiz evin var.

-haftada bir temizlemeye bir abla geliyor ondandır (gülümseyerek)

evde yemek yapıcak pek bişey yoktu hülyayla markete gittik bişeyler aldık. neyse evde yemeği hazırlıyor bende onu izliyorum. sürekli

beni güldürme çabasındaydı. başarıyorduda.ama hülyaya karşı kesinlikle başka bir yakınlık düşünmüyordum. çünkü benim aklımda hala

merve vardı.