siirt te asiretin kizini nasil kanirtarak bozdum

okul büyüktü, sıradan bir okula benzemiyordu. yahudi kökenli türk aileler tarafından çoğunlukla masonik ritüellerin yapıldığı büyük oteller gibiydi; atmosferdeki karanlık, çökelek oluşturmuş bir çözelti gibi boğucu ve kasvetliydi. ister istemez gerilmiştim, labirentsi koridorlardan geçerken odaların birinden bir çığlık sesi duydum. önümdekine "o da nesiydi?" dedim. tedirgindi, solgun yüzü çektiği acıları ele veriyordu. bu delikanlının adı yasir'di, fazla konuşkan olmayışı onu ilk intibada gizemli kılmıştı. sorumu yanıtsız bırakmıştı, "gel bakalım." deyip beni yeşil bir kapının önüne getirdi. "ayakkabılarını çıkarıp içeri gir, sağdan 4.kapıya gir. allah yardımcın olsun, sakın ters bir şey söyleme." dedi.

anlamsız kelimelerdi. korkmuyordum.