1. 26.
    0
    ikiz gibi büyümemiz ailemiz için de çok kolay olmuştu. birbirimizi kollayacağımıza emin olabiliyorlardı her zaman. sanırım o zamanlardan beri ablama aşıktım. tabiki çocuk hisleriydi benimkiler. okula beraber giderken elini tutardım sıkıca. tenefüslerde buluşurduk bazen de. hiç bir zaman onun gibi sosyal olamadım. pek de özenmedim zaten. benimle hep gurur duyardı bunu sürekli belirtirdi zaten çok güzel olduğumu söylerdi arada bence o daha güzeldi ama. yıllar böyle geçti ikimizde genç kız olduk.

    ablam başka bir ilde lise kazandı ve yatılı olarak okumaya gitti. ayrılırken çok ağlamıştım ben arabayla izmire gelmiştik birlikte. tam manasını çözememiştim sanki son ana kadar olayın. ağlamaya başladığımda beni kimse susturamadı uzun süre sonra meryem ablam beni çekti bir kenara 'beyza seni çok seviyorum.'dedi. gözlerimi kaldırdım.'2 ay sonra mutlaka dönüceğim'dedi mavi gözlerinde yalan yoktu ablama sıkıca sarıldım saçlarımız birbirine karışıyordu. ablam beni yanağımdan öptü birkaç kere. kafamı kaldırırken dudaklarımız deydi birbirine. bu onu ilk öpüşüm olacaktı ama son değil...
    ···
   tümünü göster