18 yaşında bir gençtim ciğeri alkol kokan

ne diyordu ahmet kaya
duvarlar konuşmuyor anne, açık kalmıyor hiç bir kapı, hani benim gençliğim nerde?
sokaklarda anne, hayatının stajını yapıyordu oğlun, sokakları öğreniyordu.
sahil serindi, annemin ördüğü eldiven ve bereyle daha bir üşütüyordu beni.
yokluğu içimde hissediyordum, iliklerime kadar.
hani bıraksalar ayrılmayacaktım o pislik mabedi bardan. dönmek istemiyordum benzi soğuk kaldırımlara.
üşümekten değilde, öldürülmekten korkuyordum.
ellerim tutmuyordu ve her gün onar tane bardak kırar hale gelmiştim, patrondan yediğim azarlar bi yana dursun.
çekilmez bir hal alıyordu marmaris.
sokaklarda, neler görüyorsam gözümü yumuyordum, sağa dönsem sevişen gençler.
sola dönsem dayak yiyen masum bir yaşlı yada genç
önüme baksam tiner çeken 15 inde çocuk
arkamı dönsem adaletini gibtiğimin dünyası

uyu diyordum kendime uyu, uyursan geçer.