sönük hayatımın pek sönük hikayesi beyler

gece pek uyuyamadım sabah teyzem kahvaltı için kaldırmamıştı. bir gariplik olduğunu sezdim hasta bile olsa mutlaka kahvaltı hazırlar, beni kaldırırdı. teyzeme bakmaya gitmek istedim ama utandım, cesaret edemedim ters bir tepki verecek diye. hemen hazırlanıp okula gittim, ama aklım teyzemde kalmıştı acaba başına bir iş mi gelmişti? aklımı bu tür sorular kemiriyordu, daha fazla dayanamayıp 3. der bittikten sonra okuldan kaçtım, doğru eve. anahtarımla açtım kapıyı mutfaktan sesler geliyordu. gidip baktım teyzem yemek için birkaç şey hazırlıyordu kendine. beni gördü, utana sıkıla baktım yüzüne ama o özür diledi uyanamadığı için. neden bu saatte burada olduğumu sordu. ben de seni merak ettim diyemedim. öğretmenler toplantısı vardı, dedim. aç mısın diye sordu bir şey yiyecek halim yoktu, okulda bir şeyler atıştırdım ama çay içerim dedim. teyzemin yine hiçbir şey olmamış gibi davranması yine rahatlatmıştı beni. galiba bu bizim gizli sırrımızdı, gece farklı bir boyutta, gündüz farklı bir boyutta. bu çok hoşuma gitmişti gündüz teyzem gece kadınım.