hicbirini sevmiyorum

aynı şekilde düşünsem ve bu yüzden "bir daha internet üzerinden tartışma yapmıycam ulan" diye kararlar alsam da bir türlü yerine getiremiyorum. kategorize edilmeden bir şeyleri eleştirebilmek istiyorum ama kendimi sokulduğum kategoriden çıkarana kadar nefessiz kaldığım için, konu dağılıyor ve karşımdaki haklı olduğunu zannederek kutlama moduna giriyor.

felsefe seven ve dünyayı o insanların gözünden görmeye çalışan, her şeyi bıktırana kadar sorgulayan bir adama denk gelemedim, hep öfkeyle kalktım. hele ki şu dönem kendimi felsefeyle sürekli iç içe bulduğumdan, iki yıl önce nefret edenlere karşı canla başla savunduğum şu inci sözlükteki hesabımı sildirme planları içerisindeyim; herkes mi üstünlük taslama çabası içerisinde olur? çok mu zor "kabullenmek" ve anlayış, uyum içerisinde yaşamak.

az kaldı paylaşıcam şurada silik yemek için çocuk ferresi, bir daha gelmiycem.

edit: sürekli karşılaştığım bir durumu buraya indirgemek istemezdim ancak akılda canlandırmanın kolay olması bakımından direk bulunduğumuz bu ortamdan yola çıktım.

edit 2:ve bana kalırsa sen anarşistsin.
benim gibi.