sönük hayatımın pek sönük hikayesi beyler

yemeği yedikten sonra odama geçip yine hayallere bıraktım kendimi kalçalı hayallere. teyzem her gece 11 olmadan yatardı ve 11'e hala 4 saat vardı. bu dört saat bir türlü geçmek bilmiyordu. bir hayli kıvrandım saat 11 olana dek ama sonunda 11 olmuştu. salonun ışığının kapanmasını gözlemeye koyuldum. bir süre bekledim teyzemin tv ve ışığı kapatıp odasına geçmesini ama saat 12 olmuştu ve bir türlü odasına geçmiyordu. iyice sabırsızlanmaya başladım, vakit geçtikçe daha geriyordu beni bu durum. neyse ki sonunda tv'yi kapatıp odama yöneldi hemen yatağıma geçtim. iyi geceler dileyip odasına geçti. artık zaman dolmuştu, ama hemen arkasından gitmek olmazdı ışığımı kapatıp yarım saat kadar daha bekledim. zamanın geldiğini hissettiğimde odasına doğru sokuldum ve yanına kıvrıldım. sırtüstü yatıyordu ve kalbim yerinden fırlayacak gibiydi. geldiğimi fark etmiş olacak ki hemen yanaştı bana doğru.