başımıza gelen en berbat olayı

ünide anatomi hocamız orta yaşlı ama hollandalılar gibi incecik ve fit, ingilizler gibi karizmatik ve soylu, beyaz rus gibi güzel yüzlü bir kadın. öğrenci dostu, herkesin hayran olduğu bir insan.
bir gün laboratuara girdim, oradaki arkadaşlardan biri "emine hoca seni odasına çağırıyormuş" dedi. ben de" ne yapacakmış beni? üstüne mi çekecekmiş?" dedim.
tam o sırada herkesin kızardığını hissettim. arkamı dönüp baktığımda emine hocanın da hemen arkamda laboratuara girmek üzere olduğunu farkettim. kısa bir sessizlikten sonra "dedelerden bir tanesi, sana hede hödeyi soracaktım, seni arıyordum" falan deyip toparladı. günlerce, haftalarca kendime küfür ettim, hocanın gözlerine hiç bakamadım. sonra bir gün anatomi vizesinden 100 aldığımda bana bakıp en şevkatli ve samimi gülümsemesiyle "sen hala benim en sevdiğim öğrencilerimdensin" dedi. aslında o sözün altında "seni affettim" diye bana mesaj gönderdiğini anladım. o gün bir kez daha "ben nasıl bir huur çocuğuyum" diye kendime ettiğim küfürleri gerçekten hakettiğimi gördüm.