yaptığım hırsızlığı anlatıyorum gelin lan

havanın kararmasına yarım saat falan vardı. dışarıda güneş çoktan batmış, ışıkları da yavaş yavaş geceye bırakıyordu kendini. yani işimi halledip, dışarı çıkmayı başarabilirsem, dışarı beni bekleyen tek şey gece olacaktı. içimdeki öfke yerini çoktan heyecana bırakmıştı. sanki bişeyler çalmış gibiydim. elim ayağım titriyordu. kendi kendime nasihatler veriyordum. kendi kendime gaz depoluyordum.

tekrar o oyuncak bölümüne gidip, düşünmeye başladım. benim cebimde 1.000 lira vardı. gayet düzgün bir şirkette yüksek bir mevkide çalışan, kibirli bir yaratıktım ben. rahat olabilmek için böyle bir karakter oluşturup, onu taklit etmeye başladım. işe de yaramıştı doğrusu. artık daha sakindim.

kafamdaki kapşonu örtsem, iyice at hırsızı bir görünüme sahip olacağımı düşündüğüm için, hiç yatmadım o gizem ayaklarına. seri ve sakin olmamdı önemli olan. zaten herkes bir şeylerle meşguldü ve beni hala farkedebilen hiç bir şey yoktu. kameralar hariç...

içerisinin çokça kalabalık olması bir açıdan dezavantajdı. bilgisayarlar garip bir şekilde sistemde bağlıydılar ve temasın kesilmesi halinde alarm çalıyordu. bunu hepiniz biliyorsunuz. ben, bunun bir hal çaresini düşünürken, birden alarmlar çaldı.