evliyim ve pişmanım

ilk sayfadan itibaren okudum konuyu. evliliğe 1 yıl öncesine kadar sıcak bakmayan bir adamdım. sonra bir kız fikrimi değiştirdi. çünkü o kadar kafası rahat bir kız, o kadar anlayışlı bir kız ki hayatımda ilk kez ben karı triplerine girmeye başladım anasını satıyım. kadınları tanıdığımı düşünüyorum o yüzden bu hatun bana farklı geliyor ve hayatımda ilk kez evlilik planları falan yapıyorum.

bu yazıları okumak fikrimi biraz komaya sokmadı değil. hani hatunla zaten aynı evde yaşıyorum bir problem yok. kadına doymuş bi adamım her gün farklı am peşindede değilim bütün ömrümde onla tatmin olacağıma inanıyorum. trip mrip de yemiyorum ak ama yine de çok şüpheye düştüm şunları okuyunca. kendi kendime , salakmısın aq ne evliliği dedim..

ama sonra şu şekilde düşünmeye başladım.. senin aylık 5 bin gelirin varmış tek başına belki daha fazla. bu parayla hayatını zaten tek başına sürdürebilirsin, bir aileye güç alacağın bir eve gerek duymayabilirsin. ama herkesin hayatı bu şekilde değil. yeri gelince monotonluk vuruyor hayata ve ister istemez bir farklılık istiyorsun. eğer hayatında güvendiğin bir hatun varsa buda evlilik oluyor.

evliliği savunmak, veya bu dedikleriniz kişiden kişiye değişir demek için yazmıyorum. büyük ihtimal herkeste aynı muhabbetler yaşanacaktır. ama ben şu şekilde düşünüyorum, evlenmeyen erkek de bu yaşa kadar evlenemedik anca çocuk gibi sağda solda takılıyoz triplerine düşecek. hayat bu şekil işleyen bir şey bence, evlensen de evlenmesen de monotonluğundan şikayet edeceksin..

gelelim sadede .. zaten şurda 60 - 70 yıllık hayatımız var .. bunun ilk yarısında ki 30 yıllık dönemde, yapacağı herşeyi yapmış insan bence evlenip bunu da tecrübelemeden ölmemeli. özellikle çocuk olayını .. sende boşanmayı düşünüyormuşsun sanada şöyle bir gözlemimi söyleyeyim tabi ki sen daha iyi bilirsin ama,

çocuğun varsa boşanma derim, anne baba ayrı yetişen çocukların ne şekil yetiştiğini kendim ve çevremden iyi biliyorum. ayrıca boşandıktan sonra pişman olmayan erkek pek tanımadım. biz erkekler böleyiz çünkü. hatun elimizdeyken yakınır dururuz, hatun gittikten sonra her kafa dumanlandığında hatun aklımıza düşer.