sönük hayatımın pek sönük hikayesi beyler

teyzem ve kocasının bir türlü çocukları olmuyordu. annem ve babam ben 7 yaşındayken teyzeme verdiler. artık yeni annem ve babam teyzem ve kocası idi. kocası da bu duruma çok sevinmişti her geldiğinde bir yığın hediye getirirdi almanya'dan. tabi çoğunu mahalledeki çocuklara kaptırırdım ya da kırarlardı. silik bir çocuktum. teyzem çok severdi beni annemden görmediğim ilgiyi ondan görmüştüm. yeni anneme pek ısınmıştım. hiç ağlamadım, sızlanmadım. öz annemi bir gün bile özlemedim. öz ailem beni teyzeme verdikten sonra teyzemle ilgilenmeyi bırakmışlardı. haftada bir ya görüyor ya görmüyordum öz annemi. görme isteği bile uyanmıyordu içimde. arada bir üst kata gelirdi öz annem ben odama kaçardım, beni tekrar alacaklar diye korkumdan, ama onlar benden kurtuldukları için çok mutluydular. daha az çocuk daha az masraf.