sönük hayatımın pek sönük hikayesi beyler

yıl 1987 ocak ayı yer ankara iniltiler fazlaca plasenta(azgın babam anam hamileyken de boş bırakmamış) iğrenç akışkan sıvı ve kan. dünyaya gelişim o kadar da enteresan değil aslında gayet normal bir doğum. 4. çocuk 3. erkek. istiklal marşı ve kapanış. pek ilginç bir çocukluğum yoktu ta ki teyzemler üst katımızdaki daireyi satın alıncaya kadar. kocası almanya'da çalışıyor 6 ayda 1 ya geliyor ya gelmiyordu ama yılda en az bir defa mutlaka gelirdi. teyzeme göz kulak olalım diye üst katımızdaki daireyi almıştı eniştem. sahi babamla annemi unuttum 657'ye tabi baba ve her gün koca yannanı bekleyen anne. 7 yaşına kadar ailem onlardı. daha sonra mı?

edit1: yaşadığım bir olaydır. bugün bile sancısını çekiyorum. allah kimsenin başına vermesin.

edit2: ne yapmalıyım. hayatımı anlattım sizlere kimsenin bilmediği şeyleri size anlattım. bana akıl vermenizi istiyorum ne yapayım bundan sonra hayatımı nasıl şekillendireyim, enişteme gerçeği anlatayım mı? bu dert, bu düşünceler beni mahvediyor dostlar.

edit3: bütün bu olanları önce allah sonra teyzem ve ben. artık sizler de biliyorsunuz. nişanlımın haberi bile yok. bilse bir gün durmaz terk eder beni.