hayatımı siken hikayeme başliyorum

namazı kıldık. pendik mezarlığına gittik. annemi gömdüm eve geldim. neden vefat ettiğini sormamıştım bile. kendimi suçluyordum. kendimden iğreniyordum. bana bunu yaptıran da sudeydi.

annemle son konuşmamın ne olduğunu hatırlamaya çalışıyordum aklıma gelmiyordu. benim onu çok sevdiğimi elbette ki biliyordu.

hatırlamıştım.en son anneme gibtir git demiştim. sude yüzünden daha sonra hiç konuşamamıştım adam gibi. benimle ilgili hatırlıyacağı son anısı buydu. bunu hatırladığımda anıra anıra ağlamıştım.

artık günlerim hiç bir şey yapmayarak geçiyordu. telefon kullanmıyordum. okulu bırakmıştım. babamı görmüyordum. belki depresyona girer zayıflarım diye umut ediyordum.ama köpek gibi yemek yiyordum. artık ev yemeği yapan kimse de yoktu. aylar geçiyordu.ben yaşamıyordum. beni merak eden kimse yoktu. öyle bir şeydi ki

olum sakalların uzamış, maymuna dönmüşşün kendine gel diyecek kimsem bile yoktu.