hayatımı siken hikayeme başliyorum

sude napıyordu ya ? niye böyle yapıyordu ? dayak yiyen, hayatı gibilen ben değilmiydim ? benim hedefim boğaziçiyken o olmadı seneye girerim barajı geçtimmi bi yer bulurum kafasındaydı. tekrar sakin olmaya karar verdim.

-sude sen benim sevgilimsin. beni dinliceksin.her şeyi düzelticem söz veriyorum.
+ben senin sevgilin değilim. seni sevmiyorum. başına gelicekler de umrumda değil.
-sude biz aşığız birbirimize lütfen bak.
+hayır ben sana hiç aşık olmadım. sadece bağlanmıştım. artık o da geçti.
-sude beni üzüyorsun. lütfen eve git.
+hayır artık seni dinlemicem.
-eminmisin ?
+eminim.
-tamam sude umarım pişman olmazsın bu kararından dedim kapadım.

polisleri bekliyordum. büyük ihtimalle fake atmıştı. hayatımı düzene sokmak konusunda planlar yapıyordum. salonda annemle oturuyoduk. artık saat 4 olmuştu.bir şey olucağı yoktu yatmaya karar verdim. ayağa kalktığım anda zil çaldı. gerçekten polis geldi. beni alıcaklarını zannediyordum. sadece eve girdiler sudeyi aradılar, bulamadılar.tabi bütün apartmanımız ayaklanmıştı.bu kadarı bile annemin bayılmasına yetmişti. yetmişti artık ya.hayatım gibildikçe annem ağlayıp bayılıyordu. çok kızgındım anneme. babam da bozulmuştu. komşularla polisler işbirliğiyle ayıltmaya çalışıyordu.bir şey ters gidiyordu ama. sadece bayılmıştı polis ise çok telaşlıydı. bilmiyordu ki annemin hep böyle narin bir kadın olduğunu bayıldığını.bir şey gerçekten ters gidiyordu babam da telaşlanmaya başlamıştı.o sırada pek nolduğunu hatırlamıyordum kafam sudenin yaptığı kahpelikteydi.

o sırada ambülans geldi.bir şeyler ters gidiyordu.