1. 526.
    -1
    #53#
    Gözlerimi açtığımda nerede olduğumu bilmiyordum neler olduğunu hatırlamıyordum. Ama sonra boğazımdaki toprak tadını hissettiğim an öksürüp oğurmeye başlamıştım. Olanlar bir bir aklıma geliyordu sanki yeniden yaşıyormuş gibi oldum. Aynaya baktım tanıyamadım kendimi . Dehşete düşmek bir insanı bu kadar değiştirir miydi gözlerim yuvalarından çıkacakmış gibi ve yüzümün her yerinde korkunun bıraktığı izler , toz toprak doluydu. Bu huddamın zor olacağını biliyordum. Ama bu kadar dehşet verici olması insanı şu aşamada bırakmaya itiyor. Sonra yavaştan bulunduğum yeri hatırladım. Burası, o kayıt defterine baktığım yer di.
    Az sora içeri hayatımı, kurtardığını düşündüğüm adam girdi. Sen iyimisin dedi. iyiyim şükür dedim. Ne işin vardı gecenin bir saati burada. Evet ne işim vardı. iyi nirşey uydurmalıydım sabah ki ziyaretimde bişey düşürmüşüm desem gecenin bu saati beni deli gibmiş gibi mezarlığa sokacak kadar önemli şey neydi. Bende diğer şıkkı seçtim. Ve dedim ki mezarlığın yanından geçiyordum. Bu adamlar yakınlarının olduğunu vasiyeti üzerine mezarının gece kazılması gerektiğini 3 kişi zor olduğunu söyleyip benden yardım istediler. Bende yeni yakını olmuş adamların diyip kıramadım ve yardıma geldim sonra beni mezara atıp üstüme toprak attılar. Adam dedi Allah Allah bu sıralar iyice azdı bunlar. Neyse sen iyiysen sıkıntı yok bir daha böyle bir şey yapmazsın heralde dedi ve beni saldı ben tam vaz geçip kaderimmiş, diyerek hocayı arayacaktım ki elimi cebime attığımda biraz toprak ve dun gömdüğüm saçı buldum. Düşünmem gerekliydi devam etmeli miydim bunlardan sonra
    ···
   tümünü göster