insan oluş hikayem

çok karanlıktı ve çok sıcaktı, nefes almak zordu. arkadaşlarla beraber gün ışığını bekliyorduk. milyonlarca, milyarlarca aday.. hepsi itiş kakış içinde özgürlüğe koşacağımız günleri bekliyorduk. sonra bir deprem oldu, herkes bağırışmaya başladı. üstümüze baskı yapan kuvvet kalkmaya başlamıştı. şimdi her şey netleşiyordu. babam gibini kaldırmıştı.

herkes birbirini itekliyordu, çok zor anlardı. bir yandan gök gürültüsü gibi şap şup sesler diğer yandan ise itiş kakışlar çok zor anlar yaşatıyordu. ve ani bir kuvvet ile dışarıya fışkırdık, toplu halde. en dış tarafta olan kardeşlerim oksijenin etkisiyle bir anda katılaştı, ben ise iç taraftaydım. vajinadan içeri girdik, operasyon zor ve tehlikeliydi. vajinanın girişindeki bubi tuzaklarına takıldı bazı kardeşlerim de, ama ben ilerliyordum. kamçılarımızı sallaya sallaya ilerliyorduk. yollar ikiye ayrıldı birden, siyasi kavga çıktı bir anda, neyse efendim ben rastgele bir yol seçtim. ve daracık tünellerden geçtim, içerideki yapışkan sıvı ilerlememizi engelliyordu. yolun başında milyarlarca olan kardeşlerimden geriye milyonlarca kalmıştı. çok acımasız bir savaştı. ama en sonunda yumurtalığa ulaştım ve insan olmaya başladım.

özet: işte ben böyle insan oldum binler.