6 sene önce tam bugün

oturdum sandalyeye. suskun kaldım bir kaç saniye.
beni kime sorarsanız sorun utangaç ve gururlu lafını duyarsınız. eskiden o kadar utangaçtımki durakta inmek istediğimi şoföre söyliyemezdm. eve bir misafir geldiğinde ağzımı bıçak açmazdı. o derece.

söze nasıl gireceğimi bilemedim. adam sağolsun halden anlayan birisi idi.
"ne o genç bir derdinmi var, anlat hele"
yine duraksadım 1-2 saniye. buralarda yeni olduğumu iş aradığımıdan falan bahsettim.
"buralarda nerede iş bulurum"
"ne iş yapabilirsin"
"ne olursa, hamallık, garsonluk, bulaşıkcılık fark etmez, yeterki çalışayım"

birden telefonu çaldı
"hah bekle dedi"

dedim ulan tam addıbına sormuşum, kesin bana iş bulucak. sonra benim konuya hiç girmeden kapattı telefonu,

huur çocuğu sadece havadan sudan konuştu sadece.. dedim eee amca ne oldu. git ümraniyede iş bulursun dedi. sinirlendim, pekekent giblemiyodu beni kalktım çıktım kahvaneden