1. 851.
    0
    Bir sabah çocuk, bir sabah.

    Uyanırsın ve her şey değişir.

    Herkes sana düşmandır, rüyalarında göremeyeceklerin gerçektir.

    Günaha bulanmışsındır.

    Kader gülüyordur. Bak, artık oyunumda sıranı savdın der gibi, 'elde ettim istediğimi..'

    'Şimdi sen beni değil ben seni yazıcam..'

    Hissettiklerimi hissedebiliyor musun sende çocuk ? Çünkü amacım bu, istediğim.

    Elinde biraz kan, biraz mavi.

    Kafan karışıktır, bilmiyorsun.

    Bir yanda hayatın sana sunduğu kareler.

    Bir urgan, ondan kalan gömlekte kan izleri, mermi kovanları.

    Bababan kalan bir kol saati.

    Ölümden mi korkuyorlar yoksa dirimden mi ?

    Anlamıyorum, niye böyle ?

    Biraz daha kan, yerlerde, parkelerin arası falan.

    Bir tablo başındasın, bakıyorsun. Saatlerce

    Çamaşır makinesini izleyen o çocuk gibi hani, aynen öyle.

    Bir akvaryuma karşı..

    Gidiyorlar, bakıyorsun.

    Tebrikler, sen de bizdensin.

    Sar başa sar sar sar.

    Anladın sen.

    Çeek.

    Kahramanın değilim lan artık senin, başını belalardan kurtaramam artık.

    Yokum ben, bıraktım.

    Bir sokak ortasındayım. Karşımda o.

    Yürüyorum, belki kan bulaşır ellerime, birazda günah.

    Görüyor musun ?

    Ayaz var. Gecenin karanlığı, güzel.

    Yanına gidiyorum kayboluyor. Gel dercesine, biraz daha ileride.

    Koşuyorum.

    Bitsin artık.

    Kabullen lan artık çocuk, kimse kimseyi sevmiyor. Bak yok öyle bir şey.

    Herkes için önce kendisi gelir, kabullen.

    Kahmaranın kendinsin.

    Hayat basit olduğu kadar gariptir. Zorlaştıran bizleriz, yalanlara inanıyoruz mutlu olmak için.

    Aslında her şeyin doğrularını biliyoruz.

    Alınma, alınma.

    Bir lan de bağır içinden geldiğince.

    Doğruyu bul şimdi.

    Karşılaşalım mı bir gün ?

    Doğruları kabullendiğinde.

    Anlatıcam dinle.

    Cebinde paran varken senin için ölen o kız hani elini tuttuğun.

    Kaybolacak, ne zaman mı ? Senden daha zenginini bulduğunda.

    Çocuk salağa yatmak işine geliyor insanların değil mi ?

    Öyle mutlu çünkü ademoğlu.

    Bir insan kaç farklı maske takabilir.

    Giderken bugün yolda baktım öyle, suriyeli ufak çocuklar dolanıyordu etrafımda.

    Günahlardan habersiz, genç kızların onlardan korktuğundan da.

    Onlar günahsız be abla, suçları ne ?

    içlerinde bulundukları durum hakkında en ufak bir fikirleri yoktu, oyun oynuyorlardı kendilerince.

    Tuttum birini, asık bir bakışla baktım suratına. Korktu hemen.

    Onun gözünde oyununu sevmemiş bir yabancıyım belki.

    Bir şey yapıcağımı sandı, sonra sıktım yanaklarını hafif bir tebessümle.

    Yandaki bakkala girdik, aldım bolca bir şeyler.

    Neye yarar be çocuk, hayatını değiştirebilir miyim ?

    Umarım arada beni hatırlayıp insanlara kin beslemezsin ufaklık.

    Ben hepimizin yerine yeterince besledim son senelerde, bir faydasını göremiyorum.
    Tümünü Göster
    ···
   tümünü göster