panik atak

beyler en son yazdığımdan beri aradan 10 ay geçti hala mücadele veriyorum amk. onunla yaşamayı kabullendım artık ama ne calısabiliyorum ne okuyabiliyorum yannan gibi ortada kaldım gül gibi ingilizce kursuma gidemiyorum gecen işe başlıyorum atak geçirince eve koşarak gidiyorum rezil olucam herkeze korkusuyla işe başlayamıyorum tekrar ailemle aram bozuldu evdekiler bahane ettiğimi yalan sölediğimi düşünüyorlar 1hafta iyisem 1hafta kötüyüm gecen sabah bi uyandım başım dönüo beynimin içi çınlıyo dedim beyin kanaması geçiriom bu sefer öldüm amk 1 saat döndü geçti sora bugünde gırtlağıma kramp girdi nefes darlığı çektiğimi düşünüp ölüceğimi sandım.ben böyle bişey görmedim bişeyim olsa en azından dicemki bişeyim var ona göre yaşıcam ama tıp dilinde bilinen bütün hastalıkları yaşıyorum ama aslında olmayan hastalıklar. hayatıma yön vermeye çalısıyorum benı anlayan bi kız arkadasım vardı 2 yıllık cıktığım oda o tarz şeyler yaşadığı için birbirimizi telkinliyoduk atlatmıştım baya ayrıldık yaklasık 1sene once o gıttıgınden berı kendı kendıme yetemıyorumda triplerden triplere kosuyorum. gecen gün giberim dedim böle işi hasta değilim ben aç karnına 1lt chivas içtim sabah uyandığımda kan kustum mide kanaması geçirdiğimi zannettim abdest alıp uyudum ölmeyi bekledim artık kabullenmiştim dedim kurtaramazlar bu sefer ölüyorum kesin yine ölmedim hergün ölüyom sabah olunca uyanıyorum amk kendimle taşşak geçmeye başladım artık da insanlara komik duruma düşmekten korktuğum için sosyal hayatım bitti aq yaşamayan anlamıyor beyler gerçekten cok zor yaşamayana anlatmak. artık bi şekilde yaşıcaz eminim atlatcaz bigün ama o gün gelene kadar hergün böle ölüp ölüp dirilmek insanın zoruna gidiyor. ölsem aha öldüm bitti dicem lan yaşıyorum ölü gibiyim.ya yaşıyım ya öleyim amk. yemin ederim öyle bi imtihan ki bu günahlarıma bedel olsun dahada dicek bişeyim yok hepinizi seviyorum p.a. lı bin kardeşlerim Allah yardımcımız olsun.