cinlerin sahiplendigi köye gittim

artık tamam öldüm bittim diyodum ben. ama o da ne. tam boynuma bir kaç karış mesafede celladın kılıcı başka bir kılıca çarptı ve parçalandı. parçasının teki sol kolumdaki elemana çarptı ve çarpar carpmaz geberip gitti.

kafamı kaldırdım yukarıya baktım ve babamın tarif ettigi gibi yaşlı bi adam ölmeme engel olmuştu.

içimden o kadar cok sevinç cıglıkları atmak geliyordu ki o adamın boynuna sarılıp öpmek istiyordum.

hüseyin amca konuştu. ey mellun pis mahluk sana bu adem oglunun canını alma zevkini kim verdi senin cürmün yeter mi diye atarlanmaya başladı. içimden adama karşı sövüyorum. ya bırak bu delikanlı ayaklarını geldigin gibi gidelim diyorym ama nafile adam içini boşaltıyo resmen. büyük patron herkes yaptıgı kadarıyla sorumlu o aldı bizde onunkini alacaz diyodu.

birden beyaz bi ışık gördüm kraterin karşı tarfına gruplar halınde çok güzel ve mükemmel şekilde varlıklar iniyodu.

onların inmesi bitince hüseyin amca bni çabucak kenara cekti ve birden savaş borazanları ötmeye başladı. enteresan bi şekilde ben farklı bi boyutta kanlı bi savaşa neden olmuştum. daha sonra ögrendigime göre bu savaş ben olmasam da cıkacakmış zaten. neyse ben bizim grubun arkasına dogru koşmaya başladım ama millet gögüs gögüse çarpışıyor. kan gövdeyi zütürüyor. ölenler ölüyo her ordu tekrardan takviye yapıyordu kendilerine. büyük patronla hüseyin amca. kanlı bir çarpışmaya dütüştular. birbirlerine kılıç sallıyorlar yaralanıyorlar tekrar vuruşuyorlar.

hüseyin amca kılıç ve dua kombosunu kullanarak büyük patronu oortadan ikiye ayırıyor. diger elemanlar bu olay karşısında korkup kaçıyorlar. bizim iyiler tarafında olan gurup ise peşlerinden kovalıyordu. hüseyin amca yanıma geldi.

evlat dedi bana biliyorum bu olayları bir insan kaldıramaz akıl saglıgını yitirir ama helal olsun sana baya kuvvetli biriymişsin. senin bu duruma düşmene sebep olan kişiyi de biliyorum onu da ögren ve rahatla dedi bana ben de merakımdan ve hırsımdan buyur amca nolur söyle dedim...