bunaldım lan yeter amk

7 yıldır ekonomik özgürlüğümü elime aldım. türlü türlü yerler gezip türlü türlü insanlar tanıdım. çok fazla dostum var. ama hiç biri şu yalnızlığa çare olmuyor aq. yaş ilerleyince daha bi içinize yerleştiriyo yalnızlık. aq çevrenizde 4 samimi arkadaşınızın olduğunu düşünün 2 sinin çocuğu olmuş 2 sinin doğum için gün saydıklarını düşünün. hepsine hayırlı olsuna gitmişsin diğerlerine hayırlı olsuna gidip çeyrek takacağın günü bekliyosun. hadi onlar bebek bekliyo veya çocukalrı olmuş büyütmeye çalışıyo. sen neyi bekliyosun tipini gibitğim diye soruyo benlik kendi kendine. ne için uğraşıyorum aq ben? neyi bekliyorum? kimin için çalışıyorum ne uğruna o kadar bekar evinde kalıp çile çektim? birinin elimden tutup bu hissetiklerimden kurtarması gibi aptal bi aldanmaya mı kandım? insan sabahları uyanmak istemiyo belli bi müddet sonra. sabah her kalktığın da benliğini sorgular hale geliyosun. siz saat 3 te uyanıp odanın perdesini bile çekmeden odanın kapısına diz çöküp sigara içtiniz mi? beni kim düşünüyor acaba kimin için yaşıyorum aq dediniz mi? bu yol, yol değil. zaman ilerledikçe aksi huysuz pekekentin teki oluyopsunuz. bunun bilincindesin ama elinden hiç bişey yapmak gelmiyo. yalnızlığı kafanızda yenin. birinin gelip sizi içinde bulunduğunuz bu durumdan çıkaracağını bekliyosanız yannanı yersiniz benim gibi. demedi demeyin.
ha çevreme sorsan profesyonel yalnız derler benim için. ne profesyonel yanlızlığı aq gidecek yerim yok. çoğu kişiyi şehir dışına göndermişim çoğu kişiyi kaldığım yerde bırakmışım küçük bi beklediğimi bulurum umuduyla şehirden şehire gezerek.