hayatınızda dibe vurduğunuz fakirlik anıları

insanın dönüm noktaları vardır ya hani hırs yapar ulan delirirsin kafayı sıyırıcak gibisindir

13 yaşlarında filanım peder dükkanı açmış yeni yeni iş bağlıyor ama anasını gibeyim nasıl bir yokluk bak pederin bursaya geldiği ve ilk oturduğu mahalleye geri dönmüşler yani öyle söylerlerdi peder iş yeni yeni oluyor dediğim gibi borçlar var dağ gibi yeni dükkan makineler filan sıfırdan girmek bir işe en kötüsü

peder aldığı işlerin parasını sadece borçlara yetiriyor allah razı olsun dayım sever beni de ben akraba sevmediğim için pederde öyledir (dost akraba kazığı) okulda türkçe dersindeyiz hoca sözlük istedi ulan 5 lira beyler almayana ceza vericem dedi hoca çıkıp diyemiyorsunda hocam bizim paramız yok nasıl alayım yediremiyorsun kendine ananı gibeyim ya gözlerim doldu gine yaşamak beyler işte

eve gittim anne hoca sözlük istiyor diye

kadın kapıda ağladı lan nefesi kesiliyor nefes alamıyor filan oturdum ağladım amk bende durduramıyorumda kendimi 13 yaşındasın lan 13 aklın eriyor birşeylere o dönemler telefonlar artık renkli ekrandan bir tık ileri döneme geçiyor

ben sözlük almaya para bulamıyorum

bir tane daha

peder artık iş almaya başladı işler iyi ustası işin ama çevre işte

işler açıldı borçlar bitti bitecek ama pederin cebinde para yok elektirik faturasını ödeyememiş
ev 3 katta binanın önünde elektirik direği var aydınlatmada var zamanda yaz balkonda yemek yiyoruz elektirik yok altta elemanlar fakirlere bak elektirikleri yok yemek bile yiyemiyorlar dediğini duyduğum gibi o 3 katı nasıl inip o huur çocuğunun kafasına taşla vurduğumu hatırlamıyorum en son babam beni kucaklayıp eve zütürüp üstüme kapıyı kitlediğini hatırlıyorum

bir daha ne o huur çocuğunu gördüm nede laf yapan bir bini

mahallede ismim minyatür pgibopata çıkmıştı amk ama o lakaba hep güldüm amk