bir öğretmenin iç dünyası

hiç oturup düşünmedim ama şimdi aklıma gelmişken veli tiplerinden bahsedeyim

aşırı kontrolcü olanlar :

aman çocuğumun başına bir şey gelmesin, aman üzülmesin, aman ergenlik döneminde pgibolojisi bozulmasın.

dünya gibime minare zütüme olanlar:

çocuğunun kaça gittiğini bile bilmezler aydan aya dershaneye uğrar taksit ödeyip giderler

baskıcı olanlar:

çocuğun yolunu doğmadan çizmiştir şu okullarda okuyacak şu dershaneye gidecek şu mesleği yapacaktır. genelde çocuk ses etmez ama daha sonradan patlar bunlara

aşırı serbest olanlar:

aman hocam genç bunlar kanı kaynıyor. bırakın yapsın bir daha yaşayacak mı bu günleri?

para verdik ya tipi:

tek sorumluluğunun para vermek olduğunu düşünür. dershanenin parasını verdik çalışsın okulun parasını verdik gitsin kitabın parasını verdik okusun tipinde insanlardır. çocuk da zamanla fark eder ve sürekli para alır fakat farklı yerlerde değerlendirir. be hey amcık suratlı marketten bir makarna alsan para verip yine de yetmez para verdiğin o şeyi alıp pişirmen uğraşman gerekir parasını verdim kendisi pişsin diyebilir misin?, diyerek sesleniyorum kendilerine

mükemmeliyetçiler:

bunun çocuğu hep birinci olacak hele bir ikinci olsun hele bir 99 alsın ortalığı yıkar. çocuğun ağzına sıçar. bu çocuklar da sağlıklı çocuklar olmaz. bir arkadaşım vardı böyle lisedeyken birinci bitirdi. hukuk yazdı tabi ünide kalmayanı dövüyolar bu kız bi dersten kalmış yataklara düştü iki ay tedavi gördü amk.

ay bu kime çekti diyenler

bunlar da maalesef çocuk yetiştirirken yaptıkları hataların farkında olmayan masum insanlardır. halbuki senin yaptığın hata yüzünden çocuk böyle olmuştur.

çocuğunu abartanlar:

salak olduğunu bilir ama gururundan söyleyemez aslında onun ne yetenekleri vardır der ve zamanla buna inanır.

veya gerçekten çocuğunun salak olduğunun farkında değildir.